Feliz año nuevo
Door: V&A
Blijf op de hoogte en volg Vincent en Anneke
01 Januari 2018 | Colombia, Salento
Vanuit het mooie Colombia wensen we iedereen een heel mooi, gezond en liefdevol 2018 toe.
Op het moment dat jullie proosten op het nieuwe jaar, zitten wij in het vliegtuig van Pasto naar Armenia. We hopen in Bogota (tussenstop) een flesje bubbels te scoren, zodat wel lekker met jullie mee kunnen proosten.
Het is wellicht niet het meest briljante moment om te vliegen en pas rond 20:30 aan te komen in het hotel, maar doordat we in San Augustin en Mocoa veel langer zijn gebleven dan gepland was dit de enige optie. Pasto waar we de afgelopen dagen waren, vonden we namelijk niet leuk genoeg om oud en nieuw te vieren. Plus, de tickets waren veel goedkoper ;-)
Onze kerstdagen in Mocoa waren wel echt geweldig. Samen met onze reisgenoten (er sloten ook nog twee anderen uit NL en BE aan) hebben we veel ondernomen. De amazone in, naar het stadje, samen gekookt en we zijn weer eens uit geweest.
Onze wandeling door de jungle naar ‘El fin del mundo’ was spectaculair. De wandeling zelf was niet eens heel uitdagend, maar de warmte en de luchtvochtigheid wel. Onderweg liepen we langs meerdere meertjes en watervallen, overal stonden militairen. Naar wat wij begrepen was er een VIP die de wandeling ook deed en was er een hoge dreiging voor kidnapping door guerrilla. We hebben de VIP niet gespot en gelukkig de guerrilla ook niet.
Kletsnat van het zweet kwamen we uiteindelijk aan bij het ‘einde van de wereld’. Het begin van een waterval, waarbij je al kruipend over de rots even over het randje mag kijken. Een enorme hoogte met een geweldig uitzicht!
Een andere dag maakten we een iets minder toeristische tocht naar een waterval. Iets minder hoog, maar omdat we daar helemaal alleen midden in de jungle waren, niet minder indrukwekkend.
We dachten dat we in San Agustin alle tinten groen wel gezien hadden, maar Mocoa overtrof het toch echt. De eindeloze hoeveelheid bomen en planten van de amazone is indrukwekkend. Dat het zo groen is komt ook omdat het veel regent en dat hebben we geweten ook. We hebben veel tijd doorgebracht in en rond het hotel, waardoor we de dikke vrienden zijn geworden met de opa en oma van de eigenaar. Afscheid nemen was lastig, maar na ongeveer vijf omhelzingen mochten we gaan en werd er een kruisje geslagen om ons veel geluk te wensen tijdens de rit naar Pasto. Deze weg wordt namelijk ook wel de trampoline of death genoemd. http://www.dangerousroads.org/south-america/colombia/3030-trampolin-de-la-muerte-mocoa-san-francisco.html
De avonden en dagen waren gezellig met dit bonte groepje. Lekker (gezond) voor iedereen gekookt, gekletst, biertjes gedronken en Vincent heeft zijn zorgbehoefte weer kunnen bevredigen ;-) Onze Chinees ging midden in een club out en heeft hem onder gekotst toen hij haar over zijn schouder naar buiten droeg. De dag erna was de Ier zo dronken dat ‘opa’ hem om zeven uur al heeft ingestopt.
Hoe gezellig het ook was met alle anderen, na een paar dagen is het ook wel weer fijn om samen verder te gaan. De afgelopen twee dagen hebben we op ons gemak doorgebracht in Pasto en omgeving.
We zijn naar Laguna de Cocha geweest, waar we het kleinste nationaal park van Colombia hebben bezocht. Namelijk Isla de la Corota, een klein eilandje in het meer. De vegetatie was erg bijzonder en er zouden veel vogels moeten zitten, maar die hebben we helaas niet gezien. Om het meer heen is een soort Zwitsers, Italiaans sfeertje gecreëerd, met chalets en gondels. Ook dit meer is een favoriete plek voor een weekendje weg voor de Colombianen, dat verklaart deze gemaakte ‘bijzondere sfeer’ dan wel.
Gisteren een uitstapje naar het meest zuidelijke stukje Colombia van onze reis en in Ipiales de ‘Las Lajas’ basiliek bezocht. Een kerk die gebouwd is, omdat volgens de legende een doofstom meisje op deze plek haar moeder vertelde dat Maria haar riep. Ze had daarvoor nooit eerder gesproken.
Nu komen er in het weekend veel pelgrims, waardoor er ook veel souvenierwinkeltjes en eettentjes staan. In de eettentjes hangen de cavia’s aan het spit te draaien. Een lokale lekkernij, wij slaan deze even over.
Voor ons was 2017 een bewogen jaar, dat we nu samen op een geweldige manier afsluiten! We beginnen 2018 op grote hoogte en hopen dat samen met jullie vast te houden.
Op het moment dat jullie proosten op het nieuwe jaar, zitten wij in het vliegtuig van Pasto naar Armenia. We hopen in Bogota (tussenstop) een flesje bubbels te scoren, zodat wel lekker met jullie mee kunnen proosten.
Het is wellicht niet het meest briljante moment om te vliegen en pas rond 20:30 aan te komen in het hotel, maar doordat we in San Augustin en Mocoa veel langer zijn gebleven dan gepland was dit de enige optie. Pasto waar we de afgelopen dagen waren, vonden we namelijk niet leuk genoeg om oud en nieuw te vieren. Plus, de tickets waren veel goedkoper ;-)
Onze kerstdagen in Mocoa waren wel echt geweldig. Samen met onze reisgenoten (er sloten ook nog twee anderen uit NL en BE aan) hebben we veel ondernomen. De amazone in, naar het stadje, samen gekookt en we zijn weer eens uit geweest.
Onze wandeling door de jungle naar ‘El fin del mundo’ was spectaculair. De wandeling zelf was niet eens heel uitdagend, maar de warmte en de luchtvochtigheid wel. Onderweg liepen we langs meerdere meertjes en watervallen, overal stonden militairen. Naar wat wij begrepen was er een VIP die de wandeling ook deed en was er een hoge dreiging voor kidnapping door guerrilla. We hebben de VIP niet gespot en gelukkig de guerrilla ook niet.
Kletsnat van het zweet kwamen we uiteindelijk aan bij het ‘einde van de wereld’. Het begin van een waterval, waarbij je al kruipend over de rots even over het randje mag kijken. Een enorme hoogte met een geweldig uitzicht!
Een andere dag maakten we een iets minder toeristische tocht naar een waterval. Iets minder hoog, maar omdat we daar helemaal alleen midden in de jungle waren, niet minder indrukwekkend.
We dachten dat we in San Agustin alle tinten groen wel gezien hadden, maar Mocoa overtrof het toch echt. De eindeloze hoeveelheid bomen en planten van de amazone is indrukwekkend. Dat het zo groen is komt ook omdat het veel regent en dat hebben we geweten ook. We hebben veel tijd doorgebracht in en rond het hotel, waardoor we de dikke vrienden zijn geworden met de opa en oma van de eigenaar. Afscheid nemen was lastig, maar na ongeveer vijf omhelzingen mochten we gaan en werd er een kruisje geslagen om ons veel geluk te wensen tijdens de rit naar Pasto. Deze weg wordt namelijk ook wel de trampoline of death genoemd. http://www.dangerousroads.org/south-america/colombia/3030-trampolin-de-la-muerte-mocoa-san-francisco.html
De avonden en dagen waren gezellig met dit bonte groepje. Lekker (gezond) voor iedereen gekookt, gekletst, biertjes gedronken en Vincent heeft zijn zorgbehoefte weer kunnen bevredigen ;-) Onze Chinees ging midden in een club out en heeft hem onder gekotst toen hij haar over zijn schouder naar buiten droeg. De dag erna was de Ier zo dronken dat ‘opa’ hem om zeven uur al heeft ingestopt.
Hoe gezellig het ook was met alle anderen, na een paar dagen is het ook wel weer fijn om samen verder te gaan. De afgelopen twee dagen hebben we op ons gemak doorgebracht in Pasto en omgeving.
We zijn naar Laguna de Cocha geweest, waar we het kleinste nationaal park van Colombia hebben bezocht. Namelijk Isla de la Corota, een klein eilandje in het meer. De vegetatie was erg bijzonder en er zouden veel vogels moeten zitten, maar die hebben we helaas niet gezien. Om het meer heen is een soort Zwitsers, Italiaans sfeertje gecreëerd, met chalets en gondels. Ook dit meer is een favoriete plek voor een weekendje weg voor de Colombianen, dat verklaart deze gemaakte ‘bijzondere sfeer’ dan wel.
Gisteren een uitstapje naar het meest zuidelijke stukje Colombia van onze reis en in Ipiales de ‘Las Lajas’ basiliek bezocht. Een kerk die gebouwd is, omdat volgens de legende een doofstom meisje op deze plek haar moeder vertelde dat Maria haar riep. Ze had daarvoor nooit eerder gesproken.
Nu komen er in het weekend veel pelgrims, waardoor er ook veel souvenierwinkeltjes en eettentjes staan. In de eettentjes hangen de cavia’s aan het spit te draaien. Een lokale lekkernij, wij slaan deze even over.
Voor ons was 2017 een bewogen jaar, dat we nu samen op een geweldige manier afsluiten! We beginnen 2018 op grote hoogte en hopen dat samen met jullie vast te houden.
-
01 Januari 2018 - 15:45
Hannie:
Wat een belevenissen weer.
Een goed en avontuurlijk 2018 voor mijn lieve geadopteerde 2e dochter en haar stoere Vincent -
01 Januari 2018 - 16:31
Nienko:
Gelukkig 2018 voor jullie! Mooi verhaal weer! Leuke kleren heb je aan op de foto’s;-) xx -
01 Januari 2018 - 18:26
Helene:
Hoi Anneke en Vincent
Ik heb weer van jullie prachtige verhaal genoten.
De verschillende groentinten lijken mij erg mooi.
De waterval lijkt mij ook erg mooi en het uitzicht “over het randje” -
01 Januari 2018 - 20:04
Margreet:
Gelukkig Nieuwjaar voor jullie !
Ik hoop dat er nog veel mooie reizen komen.
Ben blij als ik weer een berichtje krijg dat jullie het reisverslag bijgewerkt hebben !! -
01 Januari 2018 - 20:34
Marjan :
Lieve Anneke , ik wens jullie een gezond en goed nieuwjaar ! Genieten doen jullie goed , hou het vast ;) Lieve groet , Marjan -
01 Januari 2018 - 21:42
Martijn:
Lieve A en V,
Het beste voor 2018! Mooi verhaal weer en dito foto's. Kleurrijk land, maar jouw broek overtreft het toch echt Anneke -
02 Januari 2018 - 21:19
Karin:
Fantastische broek! Maar die weg zeg die ziet er poep bruin uit.:) -
02 Januari 2018 - 21:20
Karin :
Die broek fantastic!! Die weg zier er echt niet gezellig uit. -
05 Januari 2018 - 09:36
Brechtje:
Jullie zien er heerlijk ontspannen uit! Een heel goed begin van 2018!
Veel plezier nog even!
Xxx -
08 Januari 2018 - 09:04
Manuela:
Mooi hoor allemaal en al die verhalen!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
